"Var mısın Yok musun?"da asıl rakip Acun mu?

"Var mısın Yok musun?"da asıl rakip Acun mu?

İyi bir televizyon izleyicisi olduğum söylenemez ama son birkaç aydır Acun Ilıcalı'nın "Var mısın Yok musun"una takılıyorum. Baştan sona seyretmek benim için dayanılır olmasa da (fazla uzayan ve duygusal ajitasyona kaçan beklemelere tahammülüm yok zira) eşzamanlı olarak başka kanalları da seyrederek arada izliyorum. Programı izleseniz de izlemeseniz de Acun Ilıcalı diye bir kavramın hayatınıza girişine direnmeniz mümkün değil artık. Rating rekorlarını kıran Acun, yarışmacıların mutluluğuyla gülen, kaybettiklerinde onlarla ağlayan Acun, duygusal ve esprili Acun, kritik kutularda kuvvetli üfürüğüne, bereketli parmaklarına ihtiyaç duyulan Acun, çocuğu hasta yarışmacıya daha bir başka davranan Acun, insanların el ele tutuşup birbirleri için dualar okuyup gözyaşları dökmesine ön ayak olan Acun... Bu yarışmada iki şey beni çok şaşırtıyor. Birincisi, yarışmacıların altıncı hislerine duydukları anlamsız güven. İkincisi de, örneğin 30-40 milyar borcu olduğu için başta mızırdandığı halde teklif edilen 50-60 milyara "yokum" diyerek koca bir sıfırla ya da çok az parayla stüdyoyu terk edenler. Tamamen şansa dayalı bir sonucu olan, hiçbir biçimde bilgi gerektirmeyen, doğru veya yanlışın olmadığı bir yarışma programı için gerekli olan yetkinlik, sanki altıncı hismiş gibi davranılıyor. Yarışmacı ortadaki kutulardan tek tek seçim yaparken veya numarası anons edilen kişi mührü söküp önündeki kutuyu açarken şöyle sahneler yaşanabiliyor: Kutuyu açan "Üç kezdir küçük açıyorum, bunun da öyle olduğunu hissediyorum!" türünde bir şey yumurtluyor. Sonuç, elde patlayan 500 milyon YTL! Ortada iki kutu kalmış, birinde 125 milyon birinde 1 YTL var diyelim, teklif de 40-60 arası. Bir anda 125 milyara ağzı sulanan yarışmacı, "Şansıma güveniyorum" türünde laflar sarf edip özgüven nedeniyle kendinden geçmiş halde "Yokum"u patlatıveriyor. Bu sahnenin hemen ardından cam kırılması efekti, gözü yaşlı bir yarışmacı, kahrolmuş bir aile, üzüntüden kendilerini parçalayacaklarmış da zor tutuyorlarmış gibi duran öteki yarışmacılar düşüyor ekrana... 40-50 milyar borç içindeki adam, tam da bu kadar (daha azı olsa fark etmez aslında) bir miktar parayla, tek dayanağı 'içinde hissettiği gaz benzeri duygu' olduğu halde kumar oynuyor. Halbuki teklif edilen para artık cepte, tamamen kendisine ait. Koşa koşa bankadan bu parayı çekip Altılı Ganyan'a yatırmaktan ya da Kıbrıs'ta kumar oynamaktan hiçbir farkı yok yaptığının oysa. Satın almakta olduğu risk karşılığında ödediği paranın farkında bile değil. Tüm hesaplar şaşmış, elinde kala kala içindeki his kalmış! Peki bütün bu yarışmacılar aptal mı? Hiç sanmıyorum. Onlar aptal değil ama Acun çok akıllı. Bana göre Acun Ilıcalı'nın başarısı, yarışmacılarla gülüp onlarla ağlaması falan değil. Tersine, insanları böyle irrasyonel davranmaya itecek duygusal kurguyu başarıyla sahneleyip oynaması sayesinde oluyor tüm bunlar. Maksimum parayla ayrılmak için insanın neye ihtiyacı var? Mantıklı düşünme yetisine ve satın alınan riski hesaplayabilmesi için aklıselim olmaya. Oysa Acun aileleri, diğer yarışmacıları oyunun içine katıp duyguları bir güzel karıştırıveriyor. Böylece gidiyor aklı başında insanlar, geliyor duygularının esiri olmuş, büyük paraların hayaline kapılmış 'karışık dondurma'lar. Doğal oyunculuk bu olsa gerek diye düşünüyorum. İnsanların en az yarışmacılar kadar üzülüp/sevindiğini zannetmesini sağlamak, muazzam bir 'kankalık' ilişkisi kurmak, en derin ve samimi duygular içinde olduğuna inandırmak, milyonları bir an üzüntüden yerle yeksan ederken iki dakika sonra sevinçlere gark etmek, kafaları, duyguları çorba gibi karıştırmak... Üstelik programın prodüktörü de olduğu için verilen her ödül onun kasasından çıkıyorken. Ama Acun hedef şaşırtarak öyle bir 'şirket' kurmuş durumda ki, ödüller, kazançlar karşısında 'devede kulak' kalıyor. Peki tüm bunlar Acun'u kötü mü yapar? Asla! Alan memnun satan memnun. Zaten o işini yapıyor hem de en iyi şekilde. Zaten bu yarışmanın eğlenceli ve zor yanı, 500 milyarı kendi kutunuzda bulup bulmadığınız değil. Zira bu, 20'de bir ihtimal. Üstelik tamamen şans işi. Buradaki zorluk, kutunuzda ne olursa olsun mümkün olan en yüksek parayı almanızı sağlayacak stratejiyi bulmak! Bunun içinde soğukkanlı, mantıklı ve hesapçı olmanız gerekiyor. Çünkü aslında "Var mısın Yok musun?" şans değil, strateji oyunu. Oysa yarışmacılar, kaderlerine karşı mücadele ettiklerini zannetmeye devam ettikleri sürece asıl rakipleri Acun'u gözden kaçırmaya devam edecek ve 500 milyarı ancak rüyalarında görecekler.

Kaynak: http://www.isteinsan.com.tr/yaz07-11162-107.html